Neden İsyan Etmemeli Şiiri - Nefes Sahfa

Kahroldum suları içtikçe
Bir sağa bir sola baktım
Yüzümden bir nehir boşalıverdi ağlamaktan
Ben, görüyordum
Etrafımda dikdörtgen, yuvarlak nesneler vardı
Parmaklarımı açıp kapattım
Parmaklarım vardı
Bir nehrim vardı
Dışarı çıktım
Kuşluk güneşi yüzüme vurdu tatlı tatlı
Kanaryalar uçtu gökyüzünden
Dışarıda çiçekler vardı
Renkler vardı
Vay be arş!
Atmosferimiz vardı bizim
Güneş bizi yakmazdı
Dondurmazdı da
Yürümek için bir sokağımız
Yaşamak için bir evimiz vardı
İçinde sevdiklerimiz vardı
Yumuşak yanaklı sevdiklerimiz
Elimiz vardı
Eline bir bak
Gözümüz vardı
Bir etrafa bak
Ne kadar güzel değil mi
Var olmak
Yok da olabilirdik
Kâfir de olabilirdik
Dinimiz vardı,
Çok sevdiğimiz bir rabbimiz vardı,
Hak etmesek de bir cennet vaadimiz vardı.