Neden Gelmiyorsun ki Hala Yanıma?

Tek bir gün utanmadım sevmekten
Gocunmadım her saniye kalbimde yeni bir özlem büyütmekten.
Başkaları gurursuzluğa vurabilir
Gidenin ardından ağlamayı.
Onlara hiç aldırış etmedim
Geceler boyu durmadan yokluğuna gözyaşı döktüm.

Bazen gözümden düşen her damla yaş
Yanaklarımdan süzülüp yüreğime erişti.
İşte o anlar küçük bir çocuk gibi
Avucumun içiyle yaşlarımı silip
Kestim ağlamayı...
Çünkü yüreğimde sen vardın,
Çünkü ben üzüldüğümde, sen daha fazla üzülürdün.
Sahi şimdi de bu halimize hiç mi üzülmüyorsun?

Bazen her baktığım yerde seni gördüm.
Kimi zaman yaptığım yolculuklarda yanıma otururdun.
Yüzüne baktığımda fark ederdim
Sadece göz rengi sana çekmişti...
Kimi zaman bir mağazada
Heyecanlı heyecanlı elbise beğenirdin.
Yanlışlıkla omuzlarımız çarpıştığında fark ederdim
Sadece gülüşü senden ödünçtü...
Kimi zamanda şehir kütüphanesinde rastlaşırdık
Gözün raflarda gezinirdi.
Beğendiğin kitabı almak için görevliye yöneldiğinde fark ederdim
Sadece sesini taklit eden bir yabancıydı...

Görüyorsun sende değil mi?
Yokluğunda ne kadar çok
Sana benzemek isteyenlerin sayısı...

Bir yandan seviniyorum aslında
Taklitler değil mi asıllarını yaşatan?
Seni taklit eden herkes
Seni dahada çoğalttı gönlümde...

Demem o ki;
Ben bir gün vazgeçemedim senden
Bir gün şikayet etmedim seni özlemekten...

Gidişinin ardından
Sana özenip başkalarıda inanmadı bana.
İyiyim dediğime,
Unuttum artık Onu dememe,
Hiç bir sözüme inanmadılar.
Haklıydılar aslında
Çünkü onlara söylediğim her şey yalandı.
İyi değildim,
Ve unutamamıştım...
Buna rağmen gitmediler bir gün bile yanımdan.

Peki sen canımın içi
Sana söylediklerim yalan değilken
Neden çıkıp gelmiyorsun ki hala yanıma, yanı başıma?