Neden Geldin. Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Neden geldin?

Çay soğudu
Ekmek kurudu masada
Dudaklarım da eskidi artık
Öpsen, çöle düşersin...

Yatağı toplamıyorum ter kokuyor yastığım
Ayaz bir yalnızlık ki, sorma...
Girsen koynuma, üşürsün...

Nasıl buldun ki beni sensiz bir şehirde
Ayak sesinin olmadığı bir sokakta
Sen kokmayan bir "Deniz" kıyıyla sevişirken...

Nasıl buldun ki beni ?
Harfler susarken
Yazılmamış bir şiirde tutuşurken saçlarım
Bir kibrit alevlik yokluğunda yanarken...

Neden geldin ?

Hangi yarasından tutacaksın aşkın
Hangi sızıma dokunacaksın mesela
Nasıl bakacaksın gözlerine gözlerimden...

Ellerim unutmuş seni...
Çok olmuş yönümü kaybedeli coğrafyanda...
Hangi sözüme kanacaksın mesela...
Söylediğim hangi yalan doğrulayacak seni...

Neden geldin ?

Alıştım bardağın sensiz tarafından içmeye
Tek başıma uyanmaya
Gittiğin günden beri, dokunmuyorum döktüğün küle
Orada yerde, kavanozun altında...

Girdiğim her kavgada yeniliyorum artık
Daha çabuk yoruluyorum yürürken
Ne koluna giriyorum mesela, ne de elim omzunda...

Neden geldin ?

Şu perdenin ardı, sensizlik
Şu kapının önü, yokluğun
Parmak uçlarımda duruyor her anın
Elimde kalmadı gülüşün, kalmadı yüreğimde sarılışın...

Kalmadın...

Neden geldin?

Senden arta kalanı almak için mi?
Yoksa gerçekten öldüğüme inanmak için mi?

Yaşamak içinse eğer pişmanlığı...
Geç kaldın gülüm... Çok geç kaldın....

15.03.2017/İstanbul