Neden Demeden Şiiri - Seher Yılmaz

neden demeden
amaçsız yada belki güzel birşey görürüm umuduyla aynalara bakarken
ve her defasında yüzümdeki o karanlık büyürken
zaman geçmezken...
geçen zamansa canımı acıtırken.
herkes bir adım daha uzaklaşırken benden.
kendimi hiç olmadığım kadar yalnız hissederken
kalbimin atışını coğu zaman duyamazken
aldığım nefes beni nefessizlıikten kurataramazken
zamanın içinde bir vakit beraberliğinde
vakitsiz bir ayrılığı yaşarken...
bu vakitsiz ayrılık bana herşeyi gösterirken,
belki de aramzıdaki o sihir sırf bozulmasın diye susarken...
koskoca bir düzenin içinde
düzene ayak uyduramazken.
belki de o düzenin içinde
düzensizliği sonuna kadar yaşarken...
boyumu aşan hayatın bir yerlerinden tutunmaya çalışırken
ve her defasında tutunduğum parça elime kalırken.
güzel lan birçok şeye inancım çürürken
bu çürüyüş içimi yakarken...
sadece yüklem olarak yaşamaya çalışırken,
kendimi gelecek zaman kipine uyduramazken...
paylaşacak güzel birşey ararken,
bembeyaz bir yağmuru beklerken
içimde bir ışık yakmaya çalışırken...
'yas' denen cümlenin içinden çıkamazken
içimdeki herşeyi anlatarak kurtulmak isterken;
ama susarken...
belki de gelmeyecek olanı
ya da birşeyi beklerken...

sonu yok...