Neden çok kırılgan bir insanım

Kalbim ince bir camdan,
Çokça kırılmış, yamalanmış.
Gözlerimde biriken bulutlardan,
Sürekli yağan yağmurlarım var.

Hafif bir rüzgar esse,
Savrulur hayallerim uzaklara.
Düşlerimde büyüyen korkular,
Her gece sarılır bana.

Sözler dokunur derinden,
Yaralarım kabuk bağlamaz.
Gözyaşlarım tuzlu denizlerden,
Hep içime akar, dışa çıkmaz.

Küçük sevinçlerimde bile,
Büyük kaygılar gizli.
Bir tebessümde saklı kederim,
Bir vedada kalır izi.

Neden çok kırılgan bir insanım biliyor musun?
Çünkü umutlarım narin,
Hayatın sert tokatlarıyla,
Daha da zayıf düşmüş.

Her acıda yeniden doğarım,
Her gülüşte yeniden solan.
Kalbim, ruhumun aynası,
Her yansıması kırık dökük.

Neden çok kırılgan bir insanım biliyor musun?
Çünkü sevdikçe büyür acılarım,
Ve sevdikçe daha da incelir,
Yüreğimin hassas dokusu.