Her mevsimde yüreğimin sesi ve çarpışı aynıdır.
Burası hep gece, hep karanlık anne
Ve ben, o karanlık kuyuya düşmüş bir taş
Bir hayat üçgeninde, kendi cehennemimdeyim
Bir hiç oluyorum bu geometrik şekiller içinde
Zindandayım, karanlık büyüyor, ben küçülüyorum
Zerre zerre ufalanıyorum, açım-susuzum, sensizim Üstüme üstüme yıkılıyor dünyalar, cennet-cehennem
Kafesine kilitlenmiş kanatsız bir kuş gibiyim anne...
Gönlümün maviliği gitmesin gökyüzünden
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin
Devamını Oku
Kuşların gülücüğü eksilmesin yüzünden
Kar yağsada bu sessiz vadiye, gün bitmesin
Yapraklar üşüse de, çiçekler üşümesin