Neden Bu Telaş Şiiri - İsmail Ökkeş Polat

Taptaze tırnağıyla,
Ana rahmini yırtan bir bebeğin,
Ve ağlamayla başlayan nefesin,
Zamanla derisinden attığı salyanın,
Geride bıraktığı kabukta,
Anne şevkatine gizlediği süt kokusu
Doğum değilmidir,

Balçığın dirayet gösterdiği,
Hükmün ortasındayız,
Yenilmiş bir meyvenin ardından,
Şaşkın ve yabancı gibi,
Kimimiz zevkte, kimimiz secdede,
Gülerek ve ağlayarak, yaşadığımız,
Hayat değilmidir.

Dünya denen mahpusun
Prangasız mahkumlarıyız,
Özgürlük her geçen gün yaklaşıyor,
Oysaki; Telaşına düştüğümüz Özgürlük
Canla başla koştuğumuz,
Ve her adımda dahada yaklaştığımız,
Ölüm değilmidir...

Hayat denen ülkenin,
Sığınmacıları değilmiyiz,
Adem ile Havvanın topraklarında,
Neyse ki; yerimiz yurdumuz belli,
Keyfini sürdüğümüz mülteciliğin,
Sonunda kavuşma sahnesi,
Cenaze evi değilmidir.

Bunca sıkıntı,
Ve bunca zevki sefanın ardından,
Üç beş kürek toprağın sözünün geçtiği,
Küçücük bir kuyuda Binlerce soruya,
Organlarının vereceği cevapta,
Doğruların yanlışlara karşı,
Vereceği savaşın adı,
Kabir hayatı değilmidir,

O zaman!
Bu telaş,
Bu kaygı,
Bu koşuşturma,
Ve bu bitmeyen arzu,
Neden neden neden ...