Babam’a
On sekiz yıl sonra erdin mutlu sona
Yenildin çaresiz hastalık olan PARKİNSON’a
Altı evlât bıraktın gözlerin açık geride
Yoruldun koşa koşa onsekiz yıl doktor peşinde.
Yıldırmadı seni hiç bir şey bu dertten
Düşmanlarını bile hep dost bildin neden.
5 / Temmuz / 1983
Kayıt Tarihi : 19.7.2006 23:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!