Ne geldi ki elimden bu hayatta
Ne hayata tat suna bildim
Yalnızca kendi dünyama ışık saçabildim
Kendimden başka kimi aydınlata bildim ki
Şimdi avuçlarımı açıyorum bomboş
Kalbimi açıyorum yarım kalan kırıntılar var
Ne den hayrım yok bu kalbime ve sevdiklerime
Neden sevgiler hep yarım kalıyor yüreklerde
Bu kadar zor mu yüzleri değildi yürekleri görmek
Ya neden ben yüzleri değil de yüreklerdeki sancıyı gören
Ben miyim yalnızca hayatı kendi için değil de
İyi yürekler için yaşamak isteyen
Bu kadar zor olmamalı,
Benimde kalbimin güldüğünü görebilmek
Oysaki ben bir kum tanesiyle bile gülebilirken
Neden insanlar yüreğimdekileri göremez
İçimdeki hasreti özlemi sancıyı hissetmez mi ama neden….
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta