Nedamet Çiçek Açsa Şiiri - Sinan Karakaş

NEDAMET ÇİÇEK AÇSA

Geçmişi düşündükçe, içimden ah çekerim,
Keşkeler çiçek açsa, tohumunu ekerim,
Gidenlerin peşinden, sorunsuzca bakarken,
Nadimim desem bile, yola çıkmaz tekerim,

Bu günümüz dün oldu, dün kaydı elimizden,
Yarını kaybedersek, ses çıkmaz dilimizden.

İnsan düşünen varlık, ama biz düşünmeyiz,
Hatalara dalarken, nedense üşenmeyiz,
Nefsimizi beğenir, dışlarız tevazuyu,
Kaskatı kesiliriz, kırılsak ta sünmeyiz.

Bu günümüz dün oldu, dün kaydı elimizden,
Yarını kaybedersek, ses çıkmaz dilimizden.

Gitti elimden anam, gitti elimden babam,
Onlarla beraberken, neden olmadı çabam,
Düşüncem kilitlendi, kendi bencilliğime,
Beni sorgulamadı, olmadı hiç acabam.

Bu günümüz dün oldu, dün kaydı elimizden,
Yarını kaybedersek, ses çıkmaz dilimizden.

Hadi geriye getir, babanı ve ananı,
Söyle bulman mümkün mü, anan gibi yananı,
Baba oldun diye mi, bu telaş bu nedamet,
İnsanlıkla beraber kaybetmişsin zamanı.

Bu günümüz dün oldu, dün kaydı elimizden,
Yarını kaybedersek, ses çıkmaz dilimizden.

Duyun sesimi gençler, duyun beni evlatlar,
Bu günü dün yapmayın, yarınlar elde patlar,
Değeriniz kaybolur, değer ne bilmezseniz,
İnsanı insan kılar, fıtri olan sıfatlar.

Bu günümüz dün oldu, dün kaydı elimizden,
Yarını kaybedersek, ses çıkmaz dilimizden.

İnsani yaşlansa da gözyaşı dökmektedir,
Ana baba deyince, boynunu bükmektedir,
Onlar yok olmadılar, boyutları değişti,
Geç kalmadan dolayı, hala ah çekmektedir.

Bu günümüz dün oldu, dün kaydı elimizden,
Yarını kaybedersek, ses çıkmaz dilimizden..........İNSANİ