Nedamet Şiiri - Mehmet Veysi Çiçek

Nedamet dolu kalbim, pişmanlık pompalıyor.
Yaşatıyor bir yandan, bir yandan sızlatıyor.
Gökyüzünü yutasım geliyor, göğüsüm daralıyor.
Boğazımda bir terzi, habire düğümlüyor.
Geçmiyor ki boğazdan, yutkun yutkun yetmiyor.
Ölümlerden bir ölüm. Ölümü yaşatıyor.
Tutmuş paçalarımı geçmiş, beni yere çakıyor.
Bırakmıyor yakamı, dizimi dövdürüyor.
Geleceğim gelmiyor. "Geçmişinden geç!" Diyor.
Tevbe ettim Allah'a, ben beni affetmiyor.
Zamanda asılıyım, celladım gülümsüyor.
Tekmeliyor sehpayı, bir türlü düşürmüyor.