Necmî’ye giderken.. / kavga

(mersin kokmalı her yer ve sevmeliyim seni
kuşkusuz uçsuz kuşluklara da uzanacağız
susacak kursağında vuslat barındıran kumrular
uçsuz bucaksız mısralara susayarak uyanacağız)

yalanlar uydurabilir gece;
. ben konuşsam
. sen sussan
. mersin kokuyor düşümüz yer yer
. gözlerini kapasan?

sen bir sus/san:
ben dağlarda gizil koyaklara savrulan gereksiz bir ünlemim!
farkındayım, her ‘ben’ dediğimde
irtifa kaybettiğinin ve üzerinde sektiğimin necmî,
kısılırken avazım, sabahlarına geciktiğimin..
kapat gözlerini öyleyse, kirpiklerinin ardında rüyamı büyüteyim:
yurdundan çıkarılanların umudunda tutuşuyor intifada,
zayıf çocukların sapanlarında
üç taş olup tanklar deviriyor sesim..
utkuya tutkuyla bağlananların kavgasında,
meydan meydan
siper siper
barikat barikat,
sen ağlama diye Necm;
mersin kokuyorken ellerin yağmurlar ardı,
sen düşümüzü büyüt
. ben kendimden geçeyim!