Necmi Uçar Şiirleri - Şair Necmi Uçar

Bir kar yağdı
İstanbul’ da
On Kasımda
Saat dokuzu beş geçe
Soğuk mu soğuk...

On dördünde Şubat’ın, perçinlenir sevgiler
Hediyeler alınır, düzenlenir övgüler

Ne hoş sevmek sevilmek, karşılıklı anlayış
Kişileri sevgiyle, birbirine bağlayış

Allah diyen kalmaz darda,
Söyleyelim Allah diye.
Büyüktür o koymaz zorda,
Söyleyelim Allah diye.

Allah özenmiş kuluna,

Bakıma muhtaç hiç iken
Doğduğunu bilen var mı?
Üç basamaklı bir üçgen
Olduğunu bilen var mı?

Basamaktan biri doğum

Ne acayip bir canlarız
Sözde güya insanlarız
İnsan değil hayvanlarız
İnsanlıktan ne anlarız

İyi doğru sözümüzde

Öperek yanağımı, yüzümde iz bıraktın
O ne sıcak öpüştü, gönlüme köz bıraktın.

Ne iz silinebilir, ne köz söndürülüyor
İçim yanıyor içim, acım dindirilmiyor.

Barış deyip bozanların,
Akı kara yazanların,
Söz veripte çizenlerin,
Anlarsın ya nokta nokta.

Sevgi deyip sevmeyenin,

Antolojide yayınladığım şiirlerimi okuduktan sonra dörtlükleriyle katkıda bulunup eşlik eden arkadaşların çok kıymetli dörtlüklerini bir arada yayınlamak üzere bir çalışma yaptım inşallah beğenilir.Tüm arkadaşlara saygılarımla.


AŞK/ Necmi Uçar

Bazen alev estirir

Bozulmuş bu dünya, delinmiş dibi.
Herkes kendisine çekiyor ipi.
Saldırır her yana deliler gibi.
Desem dostlar beni hoş görürler mi?

Konuşur adamı bilgin sanırsın

Allı turnam neden yalnız gezersin
Seninde mi sevdiceğin ırakta?
Dertli dertli kanadını süzersin
Seninde mi sevdiceğin ırakta?

Mahzun mahzun dolanırsın havada