Necmi Uçar Şiirleri - Şair Necmi Uçar

Gönül bu
Belki düşer birine
Belki Düşer kuyu gibi derine
Bazen düşer bazen kalkar
Bazen gönlü gönle çakar
Bazen düştüğü yeri yakar

Gel, bana yabancı el gibi bakma.
Gün gelir ki sen de ararsın beni
Zehirli okunu, kalbime çakma.
Sonra ahirete, yollarsın beni.

Yarim mutlu ol ki, bende olayım.

Yaptığını biliyorsun, söylemeye gerek yok.
Şu halimi görüyorsan, görmene de gerek yok.
Can verdiğim duyar isen, gelmeyesin gerek yok.
Şifa sende deseler de, olmayasın gerek yok.

Sen çıkardın beni baştan, düştüm alem diline.

Vatan denilen toprak, en kıymetli malımız.
Ne zaman icap etse, hemen hazır canımız.
Yurdumuz için her an, helal olsun kanımız
Tanıyor dünya bizi, tarihlerde şanımız.

Bilmezdim ben A-yı B-yi,
Öğrettin sen bil cümley,
Kelimeyi ve heceyi,
Sen öğrettin öğretmenim.

Küçüklerimi sevmeyi,

Kalmadı tahammül, eridim bittim.
Ne olursun güzel, gel bana bana.
Senin için gönlüm, has bahçe ettim.
Gelde o bahçeyi, vereyim sana.

Sevdim bir görüşte, gülüm ben seni.

Girdik çetin bir yola
İki bine üç kala
Öğretmenler kol kola
Sekiz yıla merhaba

Haraç mezat ettik biz

Dilin ifadesi
Kulağın cevabı
Gözün neticesi
Beynin yansıtıcısı
Kısacası
Bütün duyguların

Size sözüm dinlen kızlar
Açman yaram derin sızlar
Peşinize düşse yozlar
Sakın taviz vermeyesiz.

Sürtülürler bazı bazı

Gülem dedim, gülemedim.
Bu dert nedir, bilemedim.
Aradım da bulamadım,
Kıymet bilir doğru kişi.

Bu dert beni iflah etmez