Torpille iş buldular.
Beleş maaşa kondular,
Kuruma bela oldular
Bankamatik memurları.
Bir çiçek doğdu bataklıkta.
Ömrü geçiyor ağlamakla.
Üzülme sen güzel çiçeğim.
Seni oradan sökeceğim.
İnan kalbime dökeceğim.
Araya coronavirüs girdi.
Bu virüs insanları çok sevdi.
Nice insanları alıp gitti.
Bu bayramda gelemedik anne.
Yağmurlu bir nisan akşamıydı.
Seninle karşılaşmamız.
Ta o zaman başlamıştı bakışmamız.
Sen yaralı, ürkek bir maral gibiydin.
Sığınacak yer arıyordun.
Gözlerine uyku girmiyorsa
Kapını hiç kimse açmıyorsa
Şarkılarda mutlu etmiyorsa
Çal kapımı bir gece yarısı.
Bir resim çiz bana.
Adı mutluluk resmi olsun.
Birazcık çiçek serpiştir.
Dallarına kelebekler konsun.
Anneyi, babayı unutma.
Ergenekon'a sığmayıp,
Yetmiş tane körük yapıp,
Demir dağları eritip,
Geçen biz değil miyiz?
Kavak çubuğundan at yapardık.
Yolu tozu,dumana katardık.
Uzaktan babamızı görünce;
Hemen kaçmaya delik arardık.
Bir zamanlar bizlerde çocuktuk.
Sen okulda okurken
Her gün kavga ederken
Sağı,solu kırarken
Ben kalem bulamadım.
BUNLAR
Eğitimi asla sevmezler
İlim,irfan nedir bilmezler
Resime,müziğe girmezler
Sosyal hayattan uzak bunlar.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!