Necla Argüz Şiirleri - Şair Necla Argüz

Bu gün bu şiirde..
Hatıranı bırak zeytin ağacı..
Bir seni gördüm ömrümce..
Böyle heybetli
Böyle her baktığım yerden..
Derin çizgilerini onca asrın...

Düştü yıldızlar gökten bir bir
Yanıbaşıma..
Ay soldu..yüzüme vuran şavkı yok..
Gök karardı..bu ne sensizlik..
Gören yok beni, duyan yok sözlerimi..
Bütün cümlelerim sustu

Duygu Seli

Bu son yaşadığım duygu seli
Benim fırtınalarım
Çok uzaklarda saklı kalmış
Yada sen giderken birtanem

Yüreğime vurulmuş paslı kelepçeler,
Kilitler açıldı birer birer..
Bir yol açtım gönlümden gönlüne..
Özgür güvercinler uçurdum sana doğru..
Anılarımı,yorgun mevsimlerde saklıyorum artık..
Adımlarım sana doğru, gönül yolunda.

bu şiiri ben sana yazdım..
senin resimlerini ziyaret ederken..
seninle konuşurken yazdım..
geceleri sol yanımda..
sen bana kulak vermezken yazdım.

Hüzün vurdu düşlerimi yine bir gece vakti..
Ve, ne acıdır'ki,
Kader yeni yeni yolculuklara izin vermez..
Yeniden başlamak öyle zor..
Öyle ağır'ki..
Kendi ayazlarımda dolaşırken..

Karanlıklara Ay Işığı

Evimizin önündeki terastayım şimdi.
Vakit akşamı geçti..
Ay bana bakıyor parlak yüzünle
İlerde küçük bir kulube, dağların eteğinde..

gelmeyişini bekledim..
bir vefasızlığa tanık oldu gözlerim.

bu kadar çok sığdırmışken seni yüreğime..
hiçmi için sızlamaz..
seni yere göğe sığdıramazken..

SİTEM

Duygular konuşur çoğunlukla ve kalemden dökülür beyaz sayfalara. Bazende etrafımızda gördüklerimiz, duyumsadıklarımız bizi yazmaya teşvik eden, iki satır olsa bile hayatın içinden kaleme aldıklarımız vardır.
Ben duygularımı bir zeytin yaprağında asılı bırakıyorum, belki bir gülün o elimizi acıtan dikeninde, belkide bir çocuğun elindeki uçan balonda.
Kimi zaman paylaşmanın vediği pişmanlıklar artık yaşanmasın diye.
Beni en güzel kaale alan kendi yüreğim, kendi özgürlüğüm

Önemli değil mutluluklar

Biri var özlem çeker bu şehirde
Biçare sevgiliyi arar her sokak çıkmazında
Çelikten kapılar kapanır her gece
Yağmurlarla ıslanmış bir gül bahçesinin üzerine