Necip Yılmaz Şiirleri - Şair Necip Yılmaz

Uyandım
Öterken horozlar
Avuçlarımda pişmanlık
İçim okyanus kadar engin
Çıkmaz sokakların dehlizlerinde

Ölmesin çocuklar
Uzanırken eller
Ekmeğe
Hayata
Sevgiye

Gönül
Benim kainatımdır
Bütün varlığım orda
Yazım, kışım, baharım, sonbaharım
Çayım, derem, nehrim, denizim, okyanusum
Ovam, tepem, dağım

Sızı
Sımsızı
Depreşir arada bir
Dalar giderim eski günlere
Başkalaşır yer, zaman, tabiat
Atarım kendimi

Sabah akşam
Biteviye penceremin önünde
Kumrular
Bir geliyorlar bir gidiyorlar
Bu yalnızlık halimde
Yaran oldular

Uçuşuyor yüzlerce martı
Bir özlemin peşine
Kar lapa lapa yağarken akşam vakti
Yansıyor gönül ışığının izdüşümü
Anlam denizine
Dalgaların cümbüşü

Bayram, ama
Ne bayram!
Bir tarafta çığlık
Bir tarafta nara
Gözleri kamaştıra dursun şıklık
Ufku kaplayan bulutlar kapkara

Dün bir deprem olmuş
Uzak kentlerin birinde
Nice canlar gitmiş
Evler, hanlar, mektepler viran olmuş
Dağlar yürümüş yerinden
Bir sızı mı çekti erenlerden biri acaba

Gün yine süzüldü
Uçuyor ufuklara
Yaşamın büyüsü
Anlam döngüsü
Sindi ruhlara

Seni çok sevdim
Beğendim yaptıklarını
Haklıydın aslında
Başarabilirdin
Ama, ama, ama