Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
her şiir yazan kalem bir rüzgardan etkilenir..çoğu zaman bu ruzgar ünlü şairlerimizin estirdiği rüzgar olur...esen bu ruzgarla sürüklenen tohumlar bir başka zamanda şiir tarlalarında boy verir...ruzgara kapılan şiir tarlalarında boy veren şair tanıdık..Mustafa Çelebi Çetinkaya...kaleminizi şiirlerinizi okumak..güzeldi..kutlarım...
ne kadar güzel dile gelmiş şairimize olan hisler düşünceler.kutlarım arkadaşım.adige zeynep
Sevdana hayranız ey Necip Fazıl! ...
mükemmel
yolunda ilerleyen bir yürek şairimiz sizi kutluyorum
tebriklerimi bırakıyorum
saygıyla
ayşe.
Kaldırımlar'ı her okuduğumda sahipsiz yanım depreşir hep.Çok haklısınız.Yürekten kutluyorum.
ÜSTÂD'A YAZILMİŞ NE GÜZEL BİR ŞİİR, HER KITASINI ÇOK GÜZEL, DEFÂLARCA OKUDUM,HÂYRAN OLDUM ŞİİR GÜZELLİĞİNE...
GÖNÜLDEN KUTLARIM.... TAM PUAN.
ÜSKÜDAR'DAN SEVGİ VE SELÂMLAR...
yüzyılın ustasını çok iyi yazmışsın yürekten kutlarım
Şiirlerinizi okudum;okudum derken şiir bir şairin gönül penceresidir ve bu pencereden yüreğin derinlikleri görülür göz aslına bakarsa.Bu şekilde şiirlerinizde gördüğüm güzel gönlüzü bu şiirinizde noktalayarak hepsine birden tebrikler diyorum canı gönülden.Şair isimli şiirimi sizzler gibi gönlü umman insanlar için yazdığımı ifade etmek isterim.Yüreğine sağlık,Daima;Bu günün dünden,yarının bu gününden güzel olması dileğimle sevdanız ve Aşk'ınızın Hak'kın sevgisine ulaşmasını dilerim
Cennet mekan üstadım ruhun şad olsun.
Sevginle dolu yürekler bıraktın ardında ne mutlu sana.
Çok güzel bir şiir olmuş. Kaleminiz her daim keskin olsun kıymetli şairim....
Selam sevgiyle
Dostça kardeşçe
Ümran Tokmak
şiirin ustasını ustaca anlatan bir şiir.tebrikler.
'Fikirlerin okyanus sözlerin derya,
Mısralara düşen o, çileler parya,
Seninle ayağa kalktı Sakarya,
Sevdana hayranız ey Necip Fazıl! ...'
Necip Fazıl büyük şaire çok güzel bir şiir yazmışınız.Tebrikler.Saygılar
www.antoloji.com/mustafa_durukan
Bu şiir ile ilgili 26 tane yorum bulunmakta