Necip Emrah Aşıkoğlu "Kül" Şiirinin İsta ...

Ben, yılların omzuma bıraktığı tozu silkelerken hâlâ öğrenen bir adamım. Genç yüzlerde hayatı, hücrelerde umudu, bilimde insanın narinliğini gören biri. Bir babayım. Adını her söylediğimde içimde bir ışık yanan küçük bir yüreğin—oglumun— büyümesine hayret eden, onun için güçlü görünen, bazen içten içe kırılan bir baba. Bir eştim. Aşkın değişen mevsimlerinden geçtim; kırgınlık, sabır, alışkanlık, vedaların sessiz ağırlığı… Bazen bir sözün söylenmemiş hâliyle yoran, bazen bir bakışı ...