Necatigilin Kastamonu Anısına

NECATİGİLİN KASTAMONU ANISINA

Minicik ayakların taşıdığı
Kundura sesleri duyuyorum,
Küçücük bir çocuk,
Öksüz.
Kendi içinde kayboluyor sesi
Kunduraların;
Maymun çeşme sokak burası,
İbnineccar mahallesi
Kastamonu’nun.
Unutulmuş anıları yazıyorum,
Öksüz bir çocuk yürüyor sokakta,
Adı Behçet.
Çalıyor komşu kapısını,
Akraba, hani!
Vurduğu kapı tokmağından ürküyorcasına
Sessiz,
Sessizce sesleniyor
‘Hala’.
Kapının ardındaki kadını
Kucaklarcasına,
Dolanır boynuna ‘hala’;
Öpüşürler
Kim bilir belki,
Aranan anne hasreti.
‘Gök gözlü kızı aldı o kadın’
‘Kırık leblebi yiyorlar,’
‘Attı beni öte odaya sana kaçtım hala’.
Bir öksüz yavru görmüş
Hani şu Maymun çeşme sokak,
Necatigil oldu sonra,
Adı Behçet.
Köyde korktuğu köpeklerden,
Hani anlatır kendisi,
Kanar ayakları anızlardan,
Dikenlere saklanır,
Öksüz bir şair yetişti Kastamonu’dan,
Necatigil dedik sonra
Adı BEHÇET.

Ahmet İDRİSOĞLU Kastamonu ev 06.Aralık.2007 20.40