Necati Niye Böyle Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Bir hışımla girdi içeri …

-Ne oldu, kim öldü?
diyecek oldum,
“Ağzının payını verdim.”dedi.
-Kime verdin yine Necati?
“Boz yılana,
“Boz yılana…”

-Hayırdır, ben ortak değilim sizinle,
Yoksa beni gizli ortak mı yaptınız işinize?

“Arkandan konuşuyordu
Dayanamadım, ağzıma geleni saydırdım!”

-Ne diyordu hırsız,tecavüzcü filan mı?

“Öyle şeyleri sana diyebilir mi?
Kendi sabıkaları değil mi?”

-Necati,çok mu konuştu arkamdan?

“Çok konuştu çok…”

-Benim gıyabımda,senin yanında,öyle mi?

“Aynen öyle”
-Necati niye böyle ?
Şerefi olan insan
Arkadaşını bir şerefsiz ile tartışır mı?

“Bana şerefsiz mi diyorsun?”

-Hayır şerefsiz demiyorum

“Ya ne diyorsun?
O şerefsiz anlattı.”

-Sen dinledin,
Dinlediklerini getirmekle
Şerefsizlik ettin.
…
Aklınızdan geçiyordur,
Ne işin var Necati ile,
Çok uzun hikayesi var;
Necati’den daha iyi görünenler
Menfaatleri bitince
Çekip gittiler…

Laf aramızda;
Bu Necati onlara göre
Biraz saf daha.

Yaşadıklarımdan biliyorum,
Sonradan görmeyi…
Düşmanlarıma dilemiyorum;
En azından Necati gün görmüş,
Sadece yemi yemiş,
Yumurtaları gömmüş.

Neyse ki yakaladım,
Kümese bir daha sokmadım.
Şimdi başka yerde yediklerini ,
Başka kümeslere yumurtladıklarını
Anlatıyor anlatıyor…

Ne yalan söyleyeyim,
Bu deyyus ta bir dil var,
Bir ince bel var,
Bir gerdan kırar,
Yılan deliğinden çıkar.