Necati Kavlak Şiirleri - Şair Necati Kavlak

Açısı dik, koca bir kaya,
Yok, üstünde yürüyecek, ne iz ne patika.
Taşların arasından başını uzatmış filiz,
Çağırıyor o’nu, öp beni, gel buraya.

Biri ak öteki kara, alası da var anlında,

Şu fani, övgü yazdı mekânı hiç görmeden
Kelime kifayet eder mi anlatmama bilmem
Onca insan bekler varmak için huzuruna
Geliyorum bindim güvercinin kanadına

İlk sen gelirsin sabah kalkınca aklıma

Bir vadi uzanır
Cenup’tan şimal’e
Kar suyu ile beslenir
Vadi içinde yılan gibi kıvrılan
İnci gibi ak ve berrak dere
Boncuk gibi renkli kumlar

Balta girmemiş ormanda kraldı o
Eli sopalı gezerdi yıldız doğunca
Dolunay çıkınca ara sıra kükrerdi
Yer ve gök titrerdi o sesi duyunca

Balta girmemiş ormanda kraldı o

uğursuz bir baykuş tünemiş
yuvamın üstüne
yüreğim sıkışıyor duracak kalbim
her ötüş'ünde
taşıyor sabrım öfkem üstümde
yürüyorum hışımla üstüne

Dün geldim, anadan üryan,
İbret alsın! âlem benden.
Yoktu üstümde, tül bile,
Güldü bu halimi gören.

Çok zaman geçti aradan,

Sorgulamak geçti içimden şimdi seni
Mavi mi pembe mi kimliğinin rengi
Ayıp mı olur sorsam gerçek cinsiyetini.
Hep sakladın göstermedin hiç cemalini

Dizginlerimi almışsın iki eline

Ey Âdem ve sen Havva
Cennet-i alada nasıl Hava
Yağmur çamur var mı
Benziyor mu şu dünya’ya

Gizemli elmayı merak ettim

Davul çalıyor sabahın seherinde
Kulağa hoş geliyor uzaktan sesi
Heyecan dorukta toplanmış aile
Yüzde gülümseme bekliyor hepsi

Dokuz ay önce çıkmıştı yola

Bir resmin bile yok,
cebimde.
Gözlerinin rengini,
bilmesemde.
Özlüyorum seni,
hiç görmesemde.