Mesûliyet adındır gönül inşirâhındır
Tükenen senin ömrün biten boş zamanındır
Her demin kıymetin bil ne olur artık irkil
Geçmişteki gafletin bugünkü feryadındır
Bak seni soruyorlar
Kimler mi?
Aylar, yıldızlar, ufuklar
Semalar, kasırgalar, bulutlar
Hep seni soruyorlar
Kimden mi?
Artık zamanı geldi ufkunda parlamanın
Gönülde azmi yücelt rehberi ol zamanın
Sen ufkuna sahip çık hevâya gönül verme
Kendine güven sabret izinden git atanın
Boş lâfa kulak asma gayretinde gümanın
Medet Sultan-ı Enbiya
Gül cemâle iştiyak var
Şefaatine muhtacız
Derunumuzda firak var
Sahralar hep senin olsa
Ovaların çiçek dolsa
Bu hengameden ne çıkar
Gönlünde huzurun yoksa
İştiyak hakka olmalı gönüller sürur dolmalı
Mefküre âli olmalı ebedlere yol bulmalı
İlâhi aşk emelini sen ufkundan atamazsın
Daim tedbirli olmalı şeytana yem olmamalı
İnsafı elden bırakma haksıza asla yan çıkma
İştiyâk-ı Ahmed oldu penend-i mesnedimiz
Cevr içre yandı gönlümüz kesildi nefesimiz
Âşiyân-ı aşk bağında terk edip çıktık yola
Hoş görüp cevri uşşâk-ı tahammüldü derdimiz
Nâme vardı gönlümüzde terennümü zor idi
Bizi yakan bu derdin devası içindeymiş
Taşrada arıyorduk meğerse yar bizdeymiş
İslâm teslim-i evveldir
Teslim olan ne güzeldir
Teslim olmayan gönüller
Ne gündüzdür ne gecedir
Teslimiyet ufuk açar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!