Nebiler Yurdu Kudüs Şiiri - Nevzat İncedere

Ey nebiler yurdu, bir ben mi kalırım çırpınışlarımda çaresiz?
Sen ki tufana yakalanmışsın, zulümlere, soykırıma amansız.
Bin bir bebelerimiz kaldı enkaz altında, çıkanlar elsiz, ayaksız.
Yakalanmışız hastalığa kör, sağır, dilsiz, nedamet siz, umarsız.

🌟💙

Bunları görüyorsun ya Rab, bu devrin merhametine bırakma,
Mazlumları, kimsesizleri, masum çocukları bırakma Allah'ım.
Görünmez orduların vardır, her kavmi yok edecek felaketlerin,
Zalimlerin, merhametsizlerin üzerine gönder onları Allah'ım.

🌟💙

Gönder ki bu zulümler, insanlık dışı kıyımlar dursun Allah'ım.
Kederimiz kelama sığmaz, dua edecek yüzümüzde yok artık.
Firavuna, Musa'yı, Nemruda, İbrahimi, Ebrehe'ye ebabil gönderdin,
Çare sende Rabbim, kapından başka gidecek yolumuz kalmadı.

🌟💙

Bu mekan öyle bir mekandır ki, üstünde iki cihanın tevhidi vardır,
Burak'ın bastığı yerler, Firavunlar ayağı altında inim inim inliyor.
Yetim serçeler ekmeğe değil, cennetine uçtular hep üçer beşer.
Tufan oldu Gazze'de ya Rab, onlar bizimle aynı gemiye sığmadılar.

🌟💙

Ya Kahhar! Ya Kahhar!
Zalimlerin yeryüzünde zulümleri bitene kadar,
İsimleri lügatten, literatürden çıkana kadar,
Zalim kavimler yeryüzünden silinene kadar,
Susmak, unutmak, alışmak haram olsun bize...