Nebiler nebisi gül Resulallah

Cihan-i alemin,son peygamberi,
Kâinat; Nuranı,cennet amber-i.
Nebiler nebisi; Ahmet muhtarı,
-Muhammed; Mustafa,Ya Resûlallâh.
-O lafzî kelâma,dil Habibullâh...

Server-i; Enbiyâ,hakk peygambersin,
Alem-i dahili,irfân edersin.
Sünnet-i seniyen,ilimdir dersin,
-Muhammed; Mustafa,Ya Resûlallâh.
-Yolun ümmetine,yol Habibullâh...

Yolun; İnsanlığa,en güzel örnek,
Sevginle şenlenir,seven her yürek.
Dilsizler dillenir,Rabbim diyerek,
-Muhammed; Mustafa,Ya Resûlallâh.
-Bülbülün sevdiği,gül Habibullâh...

Allahın aleme,sonsuz rahmeti,
Hükümsüzdür kula,dünya nimeti.
Hakk yolu öğretir,hadis sünneti,
-Muhammed; Mustafa,Ya Resûlallâh.
-Binbir çiçek açan,dal Habibullâh...

Karanlığı boğar,nuru şafaklar,
İkliminde uçar,kanatsız kuşlar.
İlk bahara döner,zemheri kışlar
-Muhammed; Mustafa,Ya Resûlallâh.
-Sevginle canlanır,çöl Habibullâh.

Aleme nur oldu,kutlu doğuşu,
Aşkın ile yanar,yürekler başı,
Hasretinden çağlar,erenler yaşı,
-Muhammed; Mustafa,Ya Resûlallâh...
-Gönlümde gözümde,sel Habibullâh

Kul Tuncay tutulmuş; Hû denen derde,
Göçer bu faniden,kapanır perde.
Hakk mizân kurulur,mahşer-i yerde.
-Muhammed; Mustafa,Ya Resûlallâh...
-Şefâatin diler,kul Habibullâh...

Tuncay Akdeniz