Ne Zordur Yusuf Olmak

Ne Zordur Yusuf Olmak

Kuyuya düşmektir kaderi Yusufların
Kuyu mekteptir
Kuyu zindan
Kuyu yalnızlığı âşığın

Herkese nasip değil yanmak
Tek başına zindanlarda kalmak
Pişman olamaz her insan
Öteleri soramaz
İçindeki korkunç mahlûk “Haydi” derken
Yusuf olan durur da
Kabil olan duramaz

Dünyayı gurbet bilin
Aşka düşeni garip
Sığmaz elbet maddeye
Yusuf yola koyulmuş
Çilesini gönlüne sarıp

Güzelliğini sabrından almış
Yüzü ay Yusuf’un, kederi gece
Öyle sevdik biz onu
Sular ay ışığını nasıl severse

Yüreğinde taşır neşesini
Ağlamaz ki Yusuf kuyuda
Yes’e kapılmaz, inancı sarsılmaz
Gördüğü müjdeli düşü anar da

Yoludur adam eden yolcuyu
Menzili sadece derdin müptelası biliyor
Dosdoğru bir yol çizmiş yâri
Baş açık, ayak yalını
Yusuf dağlar aşıyor

Yusuf alın terimiz
Emeği insanlığın kâinat tarlasında
Günahsızlığımız o bizim
Daha beyaz, yağan kardan da