Ne Zannettin Şiiri - İsa Pemik

Güzel dersen kiprikleri oktandır
Her saçı uzunu kız mı zannettin
Bedeni topraktan ruhu haktandır
Her omuz silkişi naz mı zannettin

Manda uçar birgün ağaca tüner
Beş aylık bebeler ilahi söyler
Elde değil yürektedir nameler
Bir tahtayı iki teli saz mı zannettin

Evren böyle kurulmuş bu dünya döner
Gün gelir eşşekler insana biner
İnsan kışın yanar yazınsa donar
Her eli yakanı köz mü zannettin

Biri bülbül olur gülüne öter
Birisi bağırır hayvandan beter
Kimi yalan konuşur kimi küfreder
Ağızdan her çıkanı söz mü zannettin

Yavan tuğla koyup duvarı örer
Haram para ile bir devran sürer
Birgün kan kusarak geberip gider
Altını akçeyi koz mu zannettin

İlahi terazide denge tartılır
Ne bir fazla gelir ne eksik kalır
Hak güzellik vermişse kusur mu olur
Yanaktaki gamzeyi iz mi zannettin

Kafası çağdaştır sözleri hoştur
Bazen beyefendi bazense puşttur
Dışı sağlam durur gerisi boştur
Her kabuğun içini öz mü zannettin

Hatır gönül imiş akılda kalan
Tebessümü çok görmez insana insan
Kalbler gerçektir tenlerse yalan
İki gözü bir burnu yüz mü zannettin