Ağıt Şiiri - İsa Pemik

Ayın sekizide zamanın adı
Kötü haber tez yayılır neyleyim
Mutlu günlerinde doldu miyadı
Ölüsüne yüz sürülür neyleyim

Yere düşmüş son nefesi veriyor
Her nefesi güz yelidir neyleyim
Güzel saçlarından kanlar geliyor
Hepsi birer saz telidir neyleyim

Meyilli bir yerede düşmüş bedeni
Sanki ona düz geliyor neyleyim
Acı acı esiyorken bir sabah yeli
Belki ona söz söylüyor neyleyim

Yedi kurşun girmiş al vücuduna
Kefen değil bez sarılır neyleyim
Her zaman gülen o simasına
Bakam desem göz darılır neyleyim

Gözleri açıkta buz gibi alnı
Soğuk değil yaz günüdür neyleyim
Bir yanı ağlamışta gülmüş bir yanı
Yanağında iz bellidir neyleyim