Ne zannettin hayatı, yiyip içip yatmak mı?
Yoksa giyim kuşamla, halka hava atmak mı?
Veya senin felsefen, şuna benzer bir şey mi?
Alet olup fitneye, arza ateş atmak mı?
Belki sen şu yaşamı, sandın sırf bir eğlence?
Yani nefsin önünde, divan durmak elpençe?
Böyle ise düşüncen, gerçekten de arkadaş?
Sen daima ruhuna, yapmaktasın işkence!
Belki gayen gezmektir, hiç durmadan şu arzı?
Zira çoklar yeğlerler, her daima bu tarzı.
Gerçekten de böyleyse, ciddi, ciddi niyetin?
İnan dostum sonunda; yakar seni bu arzu!
İstiyorsun belki sen; berduş gibi yaşamak?
Malı mülkü ve işi, bir çırpıda boşamak?
Varsa şu sav aklında? Vazgeç derim acilen!
Zira böyle bir şeyi; emretmiyor sana Hak!
Hiç birisi olamaz, şu fırsatın gayesi!
Zira hayat mü’minin, manevi sermayesi!
Bu kıymetli sermaye; harcanmazsa kulluğa;
Çarçur eden nadanın; ateş olur payesi!
Abdullah Toroslu
07.03.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 7.3.2013 11:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!