Ne Zaman Yaşadıkki Aney

Ne zaman yaşadık ki aney yaşadığımızı bilelim
Ne zaman güldük ki bu kötülükler deryasında

Az mı yürüdük yalın ayak çamurlu yollarda
Az mı eşeledik tırnaklarımızla
Kara toprağı bir lokma ekmek için
Az mı tutulduk dolu vurgunlarına
Kaz kez fırladık yerimizden
O korkunç gök gürültüleriyle
Sırılsıklam olmamak için
Az mı sığınacak yer aradık kaya diplerinde
Az mı tir tir titredik yağmur sonrası fırtınalarda
Az mı bekledik azgınlaşmış ırmakların
Karşı kıyılarında suların inmesini
Kaz kez çakan şimşeklerden korkup
Saklandım senin ardına
Kaz kez yağmurlarda ıslanmış ellerinle başımı okşayarak
-Korkma yanındayım oğlum!
Diyerek cesaret verdin bana
Az mı yalın ayaklarıma batan dikenleri çıkardın az mı?

NE ZAMAN YAŞADI Kİ ANEY

Az mı kurumuş ekmeğimizi pınarlarda ıslatıp yedik
Az mı derdiğimiz yemlikleri ekmeğimize katık ettik
Az mı zifir karanlığı yaran gaz lambasının ışığında
Bize unutulmaz sevda öyküleri anlattın
Yokluk mabedinde bize hep doğruyu
Yiğitliği,mertliği öğrettin
Bir palto bir ceketten haberimiz mi oldu ki?
Çocuklar için oyuncaklar yapıldığını biliyor muyduk ki?
Karları eritip az mı içtik sularını
Az mı bekledin çifter çifter askerde olan oğullarının yollarını
Oğulların askerken bile...!
Az mı yaşadık jandarma korkularını..!
Koyun kuzuların meleyişlerini dinlerdik orkestra yerine..
Teneke sobalarda azmı yaktık tezzekleri
İşte ben bu yüzden isyankar oldum!
Barikatlar kurdum barikatlarda vuruldum
Hakkımı ararken zindanlara konuldum
İşte ben bu yüzden yoksulun emekçinin yanında durdum
Dar ağaçlarında sallanmaktan yoktu hiç korkum
Ezilmişliğin acısıydı öfkem
Yoksulluğun kiniydi cesaretim

cebbar korkmaz