Ne Zaman Düşlesem Adını Şiiri - Salim Erben

Bu gün yine yaralı bir ceylan gibiyim
Dolandım durdum köşe başlarında
Umut türküsü dağıtım kendi kendime
Ne zaman düşlesem ben sesini
Heycanım tavan yapıyor
Öpüyorum ağzının içinden
Donuyor kristal mavisi düşler
Susuyor kahrolası deli diller
Ağız dolusu bir küfürler
Öyle hoyrat öyle pervasız ki
İiki kaş arasında bir ağrı
Düşer ölürüm sen gidince benden
Kusuyorum yalnızlığıma öfkemi
Yokluğun dövüyor şuramı
Hesabını tutamadığım yenilgilerin
Yıllardır türküsünü söyler
Şimdi dök bana
İçinde biriken yarım asırlık yağmuru
Çize bilseydim eğer ki suya sesini
Nehir geçmezdi içimin orta yerinden
İkiye bölüp ayırmazdı canda canı
Açık bırak pencereyi
Bir şafak vakti ya da gece yarısı
Gelirsem bil ki iğde çiçeği gibi
Koklayacağım hernefeste seni
Nereye baksam
Karlı bir dağ yanar içimde
İlk yaz akşamından kalma bir hüzün
Dinermi hasretin şaha kalkan öfkesi
Aşkın sevdanın kölesi ben
Bir tütün içim bakamadım yüzüne
Şimdi olsa bir kadeh üzüm suyu
Hasretle karıştırıp içsem özlemini
Gör o zaman naşılmış direncimi