Ne Zaman Canım Sıkılsa

ne zaman canım sıkılsa
önce Yaradana sığınır
anlatırım arzuhalimi
sonra coşar şair yüreğim
döker derdimi dizelere
deli gönülle hasbihal eder
hayallerle avunur sabrederim
yaşadıklarım gönül telime dokunur
yaşayamadıklarım gözlerimden okunur
figanım ağıt olur söylenir dilden dile
dalgalanır gönüllerde,ritm tutar,raks eder
karanlık gecenin en kuytusunda

ne zaman canım sıkılsa
geceyi dost bilir
sabırsızlıkla beklerim
hüzün kokusundan tanırım ben geceyi
sessizliğin girdabında
duyarım gecenin ayak seslerini
iç yakan depreşen duygularım kabarır
taş kesilirim yatağımda
bilinmezliğin gölgesi düşer avuçlarıma
alırım geceyi karşıma
etrafımı hüzün bulutları sarar
hiçliğimde piç olur firar eden uykularım

ne zaman canım sıkılsa
atılırım gecenin gizemli kollarına
içim içime sığmaz,nehir olur taşarım
dere tepe gider nice yollar aşarım
kimsesizliğim kuşatır dört bir yanımı
birden bir tufan kopar çeşmimden
duygu seli akar yüreğimden
alır sürükler beni götürür bir şiire
yaralı dertli gönüllere merhem olurum
gecede derin sessizlik çöker ruhuma
açık deniz olur yalnızlığım
bir yolculuk başlar meçhule sessiz sedasız

ne zaman canım sıkılsa
ya hemen uyumak isterim
kendimden kaçarcasına
hiçbir şey düşünmeden
ya da alıp başımı gitmek isterim
kanatsız bir kuş misali
nereye nasıl gideceğimi bilmeden
bazen kaçmayı arzularım uzaklara
niyetlensem de gidemem istediğim yerlere
gidemesem de küsmem,boyun eğerim kaderime
bazen de hayat budur işte derim
sevgimle yaşamaya devam ederim