Ne zamân Ağlayan Bir Çocuk Görsem

Ne zamân ağlayan, bir çocuk görsem
Burkulur yüreğim, işte bu yüzden
Büktükçe boynunu, mahzun edâyla
Nemlenir gözlerim, işte bu yüzden.

İsterim insanlar, hep mutlu olsun
İsterim gönüller, huzûrla dolsun
İsterim elemler, kederler solsun
Nemlenir gözlerim, işte bu yüzden.

Sorarım kendime, binlerce suâl
O ânda ufkumu, kaplar bir tuâl
Sararken rûhumu, derin bir melâl
Nemlenir gözlerim, işte bu yüzden.

Bilinmez ikbâli, heyhât ki derim
Tükenmez umûdlar, Mevlâm’dır Kerîm
Belki de bir öksüz, belki bir yetîm
Nemlenir gözlerim, işte bu yüzden.

Dört yandan eserken, gamlı bir rüzgâr
Kiminin bağrında, tutuşur efkâr
Kiminde bir hazân, kiminde bahâr
Nemlenir gözlerim, işte bu yüzden.

Sükûtun çığlığı, kulaklarımda
Feryâdın ikrârı, dudaklarımda
Kor düşen yankısı, şakaklarımda
Nemlenir gözlerim, işte bu yüzden.