Ne zaman ağlasan rahmet sanırdım

Ne zaman yağmur yağsa,
rahmet sanırdım gözlerinden düşenleri.
şimdi kimi görsem ağlamaklı,
yalan sanırım sevdaları...

Ne zaman ''fikrimin ince gülü'' sözünü duysam
ılık bir lodos
bir imbat a bırakır uzun yol seyrindekileri
unutmak istediğim bir sahil kasabasını hatırlatır her kış mevsimi
sekiz şiddetinde depremler yaşarım
her ocak onsekizi...

Ve ne zaman yağmur yağsa
kalıbımı bastığım iddaalarımı,
haybeden verilmiş sözleri,
yarım kalan aşk türkülerini,
suskun şairleri,...
uzun ve yorucu otobüs yolculuklarımı hatırlarım.
karlı kış günlerinde
beni sana getirdiğini
beni-seni
biz ettiğini sandığım
gel-gitler le uzayan...

Ve ne zaman yağmur yağsa
ya da ağlayan birini görsem,
insem bu yolculuktan
koşar adımlarım daha tez ulaştırır sandığım
her adımın bizi bitirdiğinden bihaber
bizi ayıran
yol ayırımlarına saparım yeniden.