Ne Zaman Şiiri - Aydın Gürz

Ne zaman sevmeyi öğrendim.
O günden belli hep seni sevdim.
Ve karagözlerini…
Ama şimdi yoksun biliyorum yakınlarımda
Bir yerdesin fakat yoksun.
Garip meçhullerdesin şimdi
Ne zaman uykuya dalsam rüyalarım da
Bana geliyorsun düşlerimi süslüyorsun.
Uykudan hiç uyanmak istemiyorum.
Çünkü seni kaybetmekten kokuyorum.
Ne zaman karagözlü bir kız görsem
Sana benzetiyorum senin güzelliğine.
Hep seninle olan anılarımı yaşamaya başlıyorum.
Ve dalıp gidiyorum.
Derin düşüncelerimle ta uzaklara
Ta ki biri beni o güzel hayallerden uyandırana kadar.
Ne zaman bir rüzgar sesi duysam,
Senin sesini işitiyorum, sessizce fısıldıyorsun bana
“seni seviyorum diyorsun o güzel sesinle ve aniden rüzgar ve senin sesini benden
Kıskanırcasına alıp götürüyor ve yine yalnız kalıyorum.
Ve yine seni özlediğimi anlıyorum.
Ve yine…
Ne zaman yağmur yağmaya başlasa bende sessizce ağlamaya başlıyorum.
Yağmur beni alıp götürüyor seninle el ele göz göze gezdiğimiz yerlere.
Dolaşıyoruz, geziyoruz ve birbirimizi sevdiğimizi söylüyoruz.
Ve kahır olasıca yağmurda yapacağını yapıyor ve aniden kesiliyor senide alıp götürüyor.
Ben ise yine hıçkırıklarımla, gözyaşlarımla kalemimle, şiirlerimle ve senin hatıralarınla
Yine sensiz kalıyorum ve seni özlüyorum.
Her zaman seni seviyorum kır çiçeğim.

Aydın GÜRZ