Ne zaman Şiiri - Ozan Oğuz

Hayırlardan bıktım artık
Kendi egolarını tatmin etmek uğruna
Görmüyorlar mı neleri öldürdüklerini?
Neleri bitirdiklerini?
Ki keşfedebilecekken kendilerini
Belki de mutluluğu

Yavaş yavaş sığlaşıyor duyguları
Yol sonsuz gibi görünüyor
Hissizleşiyor ruhları
Sönüyor alevleri

Kaybolurken gölgeleri
Mantık diye tanımladıkları sonlar
Belirliyor kaderlerini
Sahte bir eşik bu geçtikleri
Hiç mutlu olamayacakları
İzole bir dünya, hayat ve yıllar
Ve hep son bulacak yollar

Öyleyse ne zaman?
Kızıl güneş doğacak?
Ve götüreceğim seni buradan?
Ve sözler iç çekişler olacak?
Sessizliği bozacağız çığlıklarımızla?
Telaşlarımız olmayacak

Sadece kalbimizden konuşacağız?
Aklımız bize fısıldamayacak?
Ve yeni bir başlangıç olacak
Bu yolda ilk adımımız
Sonsuz mutluğun başı
Ne zaman bitecek
Bu kederli yazgı?