yine bir yaz havası ve yeni bir yaş daha
koca bir yirmi sene geçti
ben ise herşeyi dün yaşamış gibiyim
aynı ümitler peşinde aynı hayallerle yaşıyorum
ömrümden gecen yirmi seneye inat, sabırlı
yaşanan kırgınlıklara inat, heycanlı
ve kuruyan onca umuda rağmen
ben hala yeşerecek bir dal bekliyorum
neden mi, dünya her şeye rağmen dönüyor
hayat her şeye rağmen devam ediyor
ve olan o kadar şeyden sonra
güneş her sabah yeniden doğuyor
bütün bunlar yaşanırken
ben acaba NE ZAMAN! diye soruyorum kendime
NE ZAMAN! gideceğim gün NE ZAMAN!
göneşin söneceği gün NE ZAMAN!
çiçeklerin solacağı gün NE ZAMAN
ve en önemlisi umutlarımın biteceği gün...!
Kayıt Tarihi : 7.7.2009 18:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!