Ne Zaman Şiiri - İsmail Uzun 2

Önce ümit verdin, geleceğine sevindirdin,
Hep beklettin, hep beklettin,
Karanlıkları bana arkadaş ettin,
Seni hayal edip geceleri uyur muyum,
Uykuya dalınca rüyamda bulur muyum.

Söyle gülüm ne zaman? Bir tan vaktinde mi?
Aşkımın nehir olup, denize aktığı seherde mi?
Bir arı çiçekten balını alınca mı?
Dizimde derman bitip, yollarda kalınca mı?
Her şair, yazılmamış en güzel şiirini yazınca mı?
Ressam tualine son resmini yapınca mı?

Sana giden yollar benim baş tacım,
O yollarda beklerken geçti hayatım,
Sen; benim kahve gözlü sultanım,
Nazların doldururken gözlerimi kan gibi,
Saklarım seni, gönlümde sultan gibi.

Söyle gülüm ne zaman? Akşam güneş batınca mı?
Mona Roza tabloda kaşlarını çatınca mı?
Gül dalındaki son gonca kopunca mı?
Yoksa sonbaharda çiçekler solunca mı?
Bir ormanın her ağacı kibrit olduğunda mı?
Ya da, bir kibrit, tüm ormanı yaktığında mı?

Canım dedin gönlümü çaldın,
Saçlarını dağıtıp, ruhumu aldın,
Sonra beni yapayalnız bıraktın,
Gülün adını sorsalar, seni yazarım,
Kalbimin kapısına gözlerini kazırım.

Söyle gülüm ne zaman? Yıllar sonra mı?
Sonbaharın son yağmuru yağınca mı?
Kıştan sonra açacak ilk çiçekle mi?
Çiçekten çiçeğe sevgi taşıyan kelebekle mi?
Limandaki son gemi demir alınca mı?
Denizler çekilip, sahiller kuruyunca mı?

Umudum tükenmeden bir ışık vermez misin?
Bir gece ansızın, çıkıp gelmez misin?
Doğan güneşle ufkumu süslemez misin?
Yine andım bu gece, unutulmaz an gibi,
Seni sevdim ciğerden, canlar üstü can gibi.

Söyle gülüm ne zaman? Seni silince mi?
Can kuşum göklerden yere düşünce mi?
Ömrümün baharı bitip, gülüm solunca mı?
Canım yana yana külüm savrulunca mı?
Hayatım bitip, kara toprağa girince mi?
Gelişin ne zaman gülüm, iş işten geçince mi? ...