Ne baharı kırdım ne yaza küstüm
Ne çoğa imrendim ne aza küstüm
İç'lendim kendimce bir türkü için
Ne mızrâba küstüm ne saza küstüm.
Dağların ardında umudum vardı
Bütün bedenimi bir korku sardı
Amellerim vicdânıma yalvardı
Ben kendi kendime hâkezâ küstüm
Benim hayatımda olmasalarda
Ayağına kadar yormasalarda
Hâlimi hatrımı sormasalarda
Ne oğluma küstüm ne kıza küstüm .
Benim vâdem doldu devr'i âlemde
Hiç bir hakkım yoktur cevr'i âdemde
Herkes fink atarken zevk'i âlemde
Yaşayan ölüyüm enkaza düştüm
Olur böyle şeyler imtihândır bu
Cehenneme düşsem kâr etmez ki su
Hâlini arzetti bu Efiloğlu
Ne kedere küstüm ne haz'a küstüm.
Kayıt Tarihi : 27.6.2022 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!