Ne yapsın Çocuk Şiiri - Atila Yalçınkaya

Çocukluk;
İhmallerin cenderesi
Ana ile babanın sanki yaz boz tahtası.
Kaybolan ümitlerin, diriliş belirtisi,
Anne ile babanın
Hayal dünyalarında, elde edilememiş..
Arzular pırıltısı.
O bir oyun hamuru..
İçimizdeki doktor, aklımdaki mühendis,
Acaba öğretmen mi..
Olmak istediğimiz, mesleğin tek adayı..
Ruhumuzun devamı,..
arzumuzun kölesi..
Nede olsa bir çocuk.
Gücü yok kuvveti yok,
Nereye sürsen gider!
Nede olsa bir insan,
Ağzı yok, dili tutuk
Birde ona mı sorsak?
Ondada hayaller çok
Peki herkese soru:
Neden tercih hakkı yok?