Ne yaparsın! Şiiri - Mustafa Cilasun

Yüreğimi kuşatan
Bir karanlığın
Seyrinde
Kaybolmama
Ramak kala

Göz
Kapaklarımın
Yorgun hali
Bir düşünce
Gezintisi aramıştı

Tek maksadı
Anladığını yaşamaktı
Ne yapsın ki
Yaşayamamıştı
Bir aşkı

Bahtiyar olan
Hicranı yaşayan
O gönüllerle
Kaybolmaktı

Gözümün
Önüne gelen
Senden
Okuduğum
Satırlar

Hüznün
Hazanını yaşatan
Ne acı
Bir dramdı

Uzaklardan
Atmosferin derinliğine
Gönderilen feryatlar
Serencam olan
Ahu figandı

Yalnızlığın
Perişanlığına
Mahkûm aşkın
İnsafsızlık girdabını
Halde yaşayan

Bedenen
Ne yaşasa da
Anlamsızlaşan
Ben olmadığımı
Geç anlamıştım

Sakince akan
Melale sarkan haz
Esinti halinde
Geliyordu

Uzak
Diyarların
Gönül
Bahçelerinden

Buruşuk
Bir kâğıt misali
Hasret kaldığım
Tebessümünden

Günün
Dinmeyen hüzünlü
Akşamlarından

Yastığı ıslatan
Gözyaşları
Acımasızca
Seni haykırıyordu

Unutmak adına
Çiziyordu
Kara kalemleri

Benliğinde
Erimek için
Dinliyordu artık
Her çalanı

Takılıyordu çaresiz
Varoşlara
Yazdığı satırlarla
Seni anmak için

Bacalardan
Fırlayan
Masum nefesler
Söyle niçin

Siz
Aşka
Hasret kalan
Bir hayat için
Asla durmayın
En azından
Bir yıldız seçin