Ne yapabilirsin zaman işte...

bak şu akıp giden zamana...
neler aldı, neler getirdi; sana, bana...
tabiki de imkansızı getirdi...
peki mutluluğu kimlere götürdü...
hala yanında mı saklıyor...
yoksa, gizliden cebime mi bırakacak...
hiç sanmıyorum, artık zamana bırakmıyorum...
zamana inat onu sarıyorum...
gecemi gündüz, gündüzü gece yapıyorum...
hani engel olabildi mi...
şimdi kim engel olacak bana...
zincirimde tek imlek kaldı...
koptu kopacak...
kopan benim ben...
hayattan koptum, yaşarken ölü oldum...
şimdi kim mutluluk vericek bana senin kadar...
ne dedin zaman mı? zaman mı vericek...
tabi zaman herşeyin ilacı...
yok, artık ben zamansız yaşıyorum...
umutlarımı elime aldım bekliyorum...
hergün kendimle savaşıyorum...
elbet mutluluğu yakalıycam...
zamanı tuş edicem...
çünkü o, hep en sona beni sakladı...
isteklerimi kaçırttı...
ya hemen ilerledi yada geç kaldı...
beni parçaladı...
parçaladı...