Kömür gözlüler yol alır gecenin mecbur alışkanlığında
Aşıkları mest eder görünmezliğin köşeleri
Kirlendikçe kömür tozunda alın teri nefeslenir
Yeşil tepelerden bakar geçmişin özlemleri
Duman salan evleri hayat yarışında koşar.
Vefa görmese de böler rızkını cömertliğinin şanı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
O yollar., o ışıklar., o duvarlar., o ağaçlar gizli tanıklıktan vazgeçip açık ifade verseler..., neler söylerler neler....
Güzel anlatımıyla bu şiiriniz için kaleminize sağlık sayın Gülden Işık...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta