Kömür gözlüler yol alır gecenin mecbur alışkanlığında
Aşıkları mest eder görünmezliğin köşeleri
Kirlendikçe kömür tozunda alın teri nefeslenir
Yeşil tepelerden bakar geçmişin özlemleri
Duman salan evleri hayat yarışında koşar.
Vefa görmese de böler rızkını cömertliğinin şanı
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
O yollar., o ışıklar., o duvarlar., o ağaçlar gizli tanıklıktan vazgeçip açık ifade verseler..., neler söylerler neler....
Güzel anlatımıyla bu şiiriniz için kaleminize sağlık sayın Gülden Işık...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta