Ne Vardı! Şiiri - Ahmet Yılmaz 3

yorgun karanlığın ortasında
küskün saatlerin suskunluğuna dalmışım
kuru bir ceviz dalı gibi kırmışlar
insanlara güvenimi
şarlatanlar
yalakalar
soysuzlar
sabahlara uzak kalmışım
yok sayılmış güzellikleri
hapsetmişler sayfalarıma
hepsi yüzlerce yıldır uykusuzlar
lanetlemek için ararken
hırsına doymayanları
açlığa şükredenlerden dersimi almışım

gözüme kulağıma nefretim
öfkem aklıma
ne vardı
görmesem hırsızı
sessiz çığlıkları duymasam
kanıversem
her duyduğum yalana
takılmasam
utanmazlığa gizlenmiş
soyguna talana
ne vardı
her bitkin sabah
umutlara özenmiş
yarınları saymasam
razı olabilsem
sistem dedikleri soyguna
şükredebilsem
payıma kalana

ne vardı
insanlık suçu faillerini
insan sayabilsem
ne vardı
gardiyanını alkışlayan milyonlar gibi
kuru ekmekle doyabilsem...