NE UMDU NE BULDU! ! !
Çay içiyorduk Ayten’le,
İkindi vakti onun evinde.
Odası darma dağın,
Kendisi sere serpe.
Ben utandım, o sıkılmadı;
Gerçi utanılacak bişey de olmadı.
Odada müzikten başka,
Gözlerinde yalnızca, davetkar bir hal vardı.
Dudakları bir ara,
Arzuyla aralandı.
Dedi ‘çay içermisin’’?
Pişmiş aşa su katar gibi,
Müzik ve aşktı konu.
Nerden çıktı bilmem ki;
Şimdi bu yersiz soru?
08/11/1998 ANTALYA Emine Özbakır
Emine ÖzbakırKayıt Tarihi : 4.4.2007 18:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)