Ne ülfet ki bilinse! Şiiri - Mustafa Cil ...

Her ne kadar
Bir acı verse de
Biliyordum

Duyguların
Coşkusunda yaşanan
O eşsiz olan
Yegâne hazzı

Sinenin
Katresinde
Açılan nice
Bakir sayfaları

İnsanı
Bir tahkik için
Zorlayan
Hazin insicamı

Oysaki
Düşünmekle başlar
Masum olan
Nice tutkular

Hali
Öyle bir sarar ki
Mahzun sine ışıldar

Her bahar
Sanki bir ilkbahar
Sonsuz çiçekler açar

Hazan
O vakit çaresizdir
Artık sessizce
Ardından bakar

Bir sevda
Filizlenmeye
Yüz tutumu

Tüm nağmeler
Aniden hicran kokar
Etrafı sakince sarar

Haz
Bu vakit adeta
Bir zirve yapar

Hal o zaman rahatlar

Aşk
Zerrelerin refakatiyle
Sanki coşar

Bir âlem
Senfonisi başlamıştır
Artık

Durmadan
Kendince çalar
Seni
Hazzın içine katar

Ahde
Vefanın olduğu
Her bir mekânda

Hinliğin
Bulunmadığı
Melalin efkârında

Haddi müdafaa
Saygının
Sevgi ellerinde

Pak sineler
Vicdanın
Esintileri bahşettiği
O yerde

Sevelim
Be yârim
Hiç değilse
Sevmeyi deneyelim

Sevgi
Zail ise
Biz neden
Kenetlenmeyelim

Halin diliyle
kemaliyet için
Şükretmeyelim

Hakk için
Sevelim
Mananın derinliğinde
Ahenk içinde
Hazzın erdemine erişlim