& Ne Tuhaf & Şiiri - Ömer Temel

Bir mevsimi daha,
Boyarken sarının tonlarına,
Sonrasın da kar yağacak,
Biraz daha,
Sakalıma saçlarıma,
Ne tuhaf.

Hergün ayrı bir ben’i beklemek,
Bir çocuğun kendisin de,
Amcasını bekler gibi,
Ağır ağır kocamak,
Acımasız aynalarda.
Ne tuhaf.

Ne tuhaf sonun da,
Bir sopaya,
Hayırsız bir sıpaya,
Muhtaç olmak,
Ne tuhaf.

Ne tuhaf şu yaşamak,
Ne tuhaf şey yaşlanmak,
İçerimde at koşarken,
Dışarıma ket vurmak.

Ne tuhaf şey anılarla avunmak,
Ne tuhaf şu yok olmak,
Ne tuhaf.

Ozanoğlum 07.08.2009