Ne tez unuttun! Şiiri - Mikdat Bal

Okuyan: Aslan Baykara

Kırk yamalı donla yırtık gömlekle
Gezdiğin günleri ne tez unuttun
Çorbanı içip de kırık çömlekle
Sızdığın günleri ne tez unuttun!

Şimdi besliyorsun fino köpeği
Baban yaptırırdı sana dibeği
Karnın doysun diye arpa kepeği
Ezdiğin günleri ne tez unuttun!

Ancak gün aşırı karnın doyardı
Tarladan çaldığın sebze hıyardı
Mahallede gençler sana uyardı
Azdığın günleri ne tez unuttun!

Aksilikte tektin, köyün çobanı
Kokudan tanırdı herkes abanı
Haylazlık ederek anne babanı
Üzdüğün günleri ne tez unuttun!

Naylon torba sana çanta misali
Daldan dala çıkıp panda misali
Çamurlu sularda manda misali
Yüzdüğün günleri ne tez unuttun!

Kimse hoşlanmazdı senin tipini
Elin tanımazdı delik cebini
Bir kök bulmak için yerin dibini
Kazdığın günleri ne tez unuttun!

Baban lastik almış yürüsün diye
Seni çamurlardan korusun diye
İnek kemresini kurusun diye
Yazdığın günleri ne tez unuttun!

Ne oldum söyleme mechuldür sonun
Sana Allah verdi, mülk varlık onun
Açlığından yere düşerdi donun
Kızdığın günleri ne tez unuttun!

Herkes kaçar idi senin yanından
Anlatsana bize bir kaç anından
Meşakkat büyüktü kendi canından
Bezdiğin günleri ne tez unuttun!

Mikdatî, Hatırla unutkan olma
Hani bir gün devlet vurmuştu salma
Bir liranız vardı deden kalma
Bozduğun günleri ne tez unuttun!