Ne tekke ne zaviye Şiiri - Zikrettin Karaca

Ne Tekke ne zaviye, irsada yetmez fikir?
İhvan-i bir hatmede zirveye çıkar zikir
Sonuç nedir amaç ne ermez sonsuza akıl
Bilmeyenler bilsinki,vaktinde son bulacak
Kuduranlar kudursun, Rabbim baki kalacak.

Ey pervasız ruhsuz kir, sende huzur ne arar!
Akil bulug olunca, rüzgâra hesap sorar
Karar kimin hüküm ne,ol Rahimin son karar
Nursuz kalan bu beden, ehlin de son bulacak
Nihayeti bellidir, firsat yalniz kalacak.

Titre ey bilirkisi, dök dösünden taslari!
Aglarsan düzgün agla, bosa dökme yaslari
Benim diyenler nerde, bütün düstü baslari?
Ey saltanat düskünü, her canli son bulacak
Kibir bendini yikti, beden ruhsuz kalacak.

Kov nefsini nefret et,fermanlar yalniz kalsin
Ey olmasin yaralar, dermanlar yalniz kalsin
Çakallar yüz bulmasın, ormanlar yalniz kalsin
Tek hüküm sensin ya Rab, sebep seni bulacak
Zaman hilkat nurundan, elbet ünsüz kalacak.

İki tas mezar olur, ne ektinse biçersin
Vakit gelir gün çatar elbet sende göçersin
Sırat da varsa izin, belki sende geçersin
Son oldu, bitti ömür, toprak seni bulacak
Ruh bedenden ayrilip ceset yalniz kalacak.