Ne desem, ne söylesem bilemiyorum.
“seni çok seviyorum” desem,
Anlatmış olamam sevgimi.
“seni çok özledim” desem,
Bununla tarif edemem özlemimi.
Hangi kelimeyi,
Hangi cümleyi kursam,
Çok basit kalır karşılığında.
Ama içim içime sığmıyor.
Artık taşıyamıyorum,
Gücüm yetmiyor
Söyleyemezsem çıldıracağım.
Ya söyleyince daha mı iyi olacak?
Ya “tamam da, fakat, ama” diye
Başlarsa sözlerine.
Katlanabilir misin bütün bunlara?
İster öyle olsun,
İstersen böyle.
Yok senin bir çıkışın.
Tek çaren var. Kal sevginle baş başa,
Bırak kalbin öyle sevsin,
Bırak senin sevgini bir Allah bilsin.
Söyleme kalsın, daha da büyüsün.
Söyleme hasreti,
Söyleme onsuz geçen günleri,
Söyleme, hasret sen de anlamlı.
Söyleme, aşk sadece sende yaşamalı.
Finike, 2010
Mustafa TekağaKayıt Tarihi : 12.12.2010 21:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!